1. |
||||
|
ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Παιδιά του σκοταδιού
άνθη της σιωπής
Τα πρόσωπά σας
δεν είδε ποτέ κανείς
Η ελευθερία χαράζει
μια ουλή σε κάθε ψυχή
Ζωή για μια χίμαιρα
για μια νύχτα φυγής
Μια ανάμνηση μακρινή
Μια ανώφελη προσμονή
Μια κρυφή αγωνία
και μια συντριβή
Ακόμα μια μάχη
σύντομη και στερνή
Μοναχά ένας πόθος
για ζωή χωρίς υποταγή
Τ’ άνθη της σιωπής ριγούν
Τα παιδιά του σκοταδιού θρηνούν
Με δάκρυα στη βροχή
για κάθε άνοιξη νεκρή
Μαύρα λάβαρα περνούν
Τα παιδιά της σιωπής δεν ξεχνούν
Στη χώρα του φόβου
‘Οτι άγγιξαν πάγωσε
Στη χώρα του ψεύδους
‘Οτι κοίταξαν νέκρωσε
Στη χώρα της λήθης
Ανθίζουμε μόνοι
Στη χώρα του μίσους
Πεθαίνουμε μόνοι
|
||||
2. |
||||
|
ΑΣΤΡΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ
Όταν όλες οι ελπίδες
την αυγή θα χαθούν
οι μυστικές ώρες
παλιούς πόνους θα ξυπνούν
‘Οταν τα δάκρυά σου
κάποια νύχτα πετρώσουν
και οι φλόγες της θλίψης
σε μια άψυχη εποχή θεριέψουν
Κι όταν μια άφαντη λίμνη
γίνει ο μαύρος καθρέφτης
που μέσα του
θα κοιτάς τις ζωές μας
Στο κατασκότεινο άπειρο
θα χτυπούν οι καρδιές μας
Μετά το τέλος του κόσμου
εκεί θα ζήσουμε για πάντα
Θα είμαι εδώ
Θα είμαι άστρο σκοτεινό
Να σε καλώ
από ένα κόσμο αλλοτινό
Θα είμαι εγώ
Θα γίνω κύμα σιωπηλό
Να σε ζητώ
σ’ ένα αύριο που ποτέ δεν θα’ρθει
|
||||
3. |
Fthinoporo / Autumn
04:41
|
|||
|
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Φθινόπωρο σ’ αγάπησα
την ώρα που τα φύλλα
πέφτουν κι αφήνουν τα κλαριά
γυμνά για το χειμώνα
Που βιάζονται τα δειλινά
κι είναι τα ρόδα μήλα
Που βιάζονται τα δειλινά
κι είναι τα βράδια μόνα
Και τώρα στέκω και ρωτώ:
Ποια μοίρα και ποια μπόρα
καθώς τραβούσα μοναχός
το δρόμο της αβύσσου
παράξενα κι ανέλπιστα
να μ’ έχει φέρει τώρα
παράξενα κι ανέλπιστα
ζητιάνο στην αυλή σου;
Κι όταν το γιόμα χάνεται
κι η νύχτα κατεβαίνει
και σιωπηλά σαν τα βιβλία
το φως της μέρας κλείνει
Να ‘ρχομαι πάλι να ζητώ
μιαν ησυχία χαμένη
Να ‘ρχομαι πάλι να ζητώ
σαν μιαν ελεημοσύνη!
Σ’ αγάπησα φθινόπωρο
την ώρα που τα φύλλα
πέφτουν κι αφήνουν τα κλαριά
κι είναι τα βράδια μόνα
Μ’ αλήθεια να σ’ αγάπησα
ή μην είν’ η ανατριχίλα
του ερχόμενου χειμώνα
|
||||
4. |
||||
|
ΚΑΘΕ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Zω σ’ έναν υπόγειο πλανήτη
ξυπνάω σε μαύρους καιρούς
Με την ηχώ μετράω τις στιγμές
μες σε βιβλία με σελίδες λευκές
Ζω σ’ ένα φευγαλέο βασίλειο
στην άκρη ενός κόσμου
που δίνει στο τέρας
τροφή την καρδιά μου
Σκληρή του τίποτα η πνοή
τα πρώτα ρόδα μαραίνει
Πριν τη τελευταία κραυγή
οι μορφές τους γίνανε αστέρια
Σ΄ένα οπάλινο δειλινό
θ’ αποκοιμίσω το θάνατο
στη μοναξιά μου θα παραδοθώ
Ματωμένοι ουρανοί της δύσης το πέπλο
Ο διάφανος χρόνος
η σκουριά του ονείρου μου
στη ξεχασιά ας δώσουν
τροφή τ΄όνομά μου
Κάθε θλιμμένη μελωδία
Κάθε νυχτερινό ταξίδι
Κάθε αποχαιρετισμός
σε μάτια που ξυπνούν
Μένει μέσα σου
και γίνεται τραγούδι
Σπαράζει μέσα σου
και γίνεται τραγούδι
Για πάντα μέσα σου
μένει μονάχα ένα τραγούδι
Ξεψυχάει μέσα σου
της ζωής σου το τραγούδι
|
||||
5. |
||||
|
MΗ ΖΗΣΕΙΣ ΜΑΤΑΙΑ
Αν έχεις κάτι να πεις
φώναξε δυνατά
Αν έχεις σιωπηρά πονέσει
ούρλιαξε για να θυμάσαι
Αν έχεις κάτι από σένα αγαπήσει
και πέθανες για αυτό μη λυπάσαι
Αν κατάφερες να δεις
μέσα στα κάτοπτρα του σκότους
και γεύτηκες το άγριο μέλι
ξεδίψασες με το πικρό νερό
Κι αν έχεις πάλι χαθεί
παντοτινά μακριά
και κάτω από ένα χωμάτινο σύννεφο
νιώθεις σχεδόν ζωντανός
Αν έχεις κάτι από σένα πενθήσει
και φίλησες την αύρα απ’ του ερέβους τα βάθη
Αν πρόλαβες να δεις
κάτι απ’ όσα σου κρύβουν
στο πάγωμα του χρόνου
όλα θ’ αποκαλυφθούν
Μη ζήσεις μάταια
Το δώρο των δακρύων
μη χαραμίσεις
Στάχτη για πάντα θα΄μαστε
μη λησμονήσεις
|
||||
6. |
||||
|
ΟΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ
Αφού δεν σε έχω
τι με νοιάζει αν ο ήλιος λάμπει
δεν με νοιάζει αν η μέρα αρχίζει
αφού δεν σε έχω
Αφού δεν σε έχω
κάθε πληγή βαθαίνει μες τη σιγή
όλοι οι δρόμοι κλειστοί
αφού δεν σε έχω
Αφού δεν σε έχω
τι με νοιάζει αν ο ήλιος λάμπει
δεν με νοιάζει αν τα σκοτάδια φωτίζει
αφού δεν σε έχω
Αφού δεν σε έχω
κάθε λέξη ραγίζει πριν ακουστεί
κάθε ματιά είναι κενή
αφού δεν σε έχω
Όλα σήμερα τελειώνουν
όλα τελειώνουν
αφού δεν σε έχω
όλα τελειώνουν εδώ
Δυο χούφτες φεγγάρια
δεν θα ζήσουν
αρκετά για να φωτίσουν
της ψυχής μου τον μαύρο ωκεανό
|
||||
7. |
||||
|
ΣE ΕΝΑ ΦΙΛΟ
Θαρθώ ένα βράδυ στρέφοντας το δρόμο που με παίρνει
Θαρθώ να σ’ εύρω μοναχόν με το παλιό όνειρό σου
Η εσπέρα τις λεπτές σκιές νωχελικά θα σέρνει
περνώντας στο μοναχικό μπροστά παράθυρό σου
Στη σιωπηλή σου κάμαρα θα με δεχτείς και θάναι
βιβλία τριγύρω σε σιωπή βαθιά εγκαταλειμένα
Πλάι-πλάι θα καθήσουμε θα πούμε για όσα πάνε
για όσα προτού τα χάσουμε μας είναι πεθαμένα
Για την πικρία της άχαρης ζωής για την ανία
για το που δεν προσμένουμε τίποτε ν’ αληθέψει
για τη φθορά και σιγαλά στη σκοτεινή ησυχία
θα σβήσει κ’ η ομιλία μας κ’ η τελευταία μας σκέψη
Μα η νύχτα στο παράθυρο θαρθεί να σταματήσει
μύρα κι’ ανταύγειες αστεριών κι’ αύρες θ’ ανακατέψει
με το μεγάλο κάλεσμα που θ’ αποπνέει η φύση
με την καρδιά σου που η σιωπή δε θα την προστατέψει
|
||||
8. |
World Full Of Shadows
03:43
|
|||
|
WORLD FULL OF SHADOWS
Leap inside the fire
Sleep beneath the waves
Lifelines drawn by a blood moon
Black clouds divide my day
Step into the pandemonium
Hide the traces away
Leap inside the fire
Sleep beneath the waves
The flames change everything
Come steal the gold today
Rulers of this world in chains
The war is on the way
Take on survivors in a land
that does not exist
Feel the stars that burn inside you
and die tonight in vain
Paint a world full of shadows
and steal away the day
There is freedom in the dark
A blood moon marks my way
|
||||
9. |
||||
|
ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ
Δείξε μου τα κρύα φτερά σου
και θα σφραγίσω τα χείλη σου
στο πουθενά
Με τη δική σου αναπνοή
μέσα στην ερημιά να ζήσω
Να ζεσταίνω το χέρι σου
στο πουθενά
Ξέρω όσα πόθησες έχεις ξεχάσει
Μα εγώ θα κρύψω απ’ τη μνήμη σου
το πουθενά
Θα γίνω στίχος που βουβά θα υπάρχει
μες την αγάπη που χάθηκε
στο πουθενά
Πες μου μόνο τ’ όνομά σου
κι ας στερέψει το αίμα μου
στο πουθενά
Είμαι μια μαύρη σκιά
σ’ όνειρα αλλόκοτα βαδίζω
κρατώντας την ανάσα μου
στο πουθενά
Στις νύχτες που έρχονται
που ολόμαυρες θα’ ναι
Η ίδια φωτιά που με καίει
η ίδια φωτιά με γιατρεύει
Δεν ξέρω πια ούτε χαρά
Δεν ξέρω ούτε λύπη
Η ίδια φωτιά που με καίει
η ίδια φωτιά με γιατρεύει
Στο πουθενά
Θ’ ανήκω για πάντα στο πουθενά
|
||||
10. |
||||
|
ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ
Mείναν οι σκέψεις μοναχές
Γκρίζες σαν τον ουρανό
Χωρίς ζωή χωρίς σκοπό
Σκορπίσαν με της μοίρας το ψίθυρο
Το αίνιγμα
Και τίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Tίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Μείνανε ίσκιοι αδειανοί
πίσω στις έρημες πόλεις
Αυτοί που ορίσαν τις δικές μας ζωές
ξεγράψαν τις δικές μας χαρές
Μέσα στις έσχατες φωτιές
θα πέσουν και θ’αφανιστούν
Και τίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Tίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Σβήνουν τα λόγια τους σε μονοπάτια στοιχειωμένα
και η ψυχή τους έχει μείνει κρύα και θαμπή
Σβήνουν τα βήματα μες σε δωμάτια ερειπωμένα
και η ζωή τους έχει μείνει άδεια και γυμνή
Και τίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Σκοτεινότερο απ’ το φως
|
||||
If you like LEFKI SYMPHONIA, you may also like:
Fight the Stairs
by Sounds Like Winter
supported by 8 fans who also own “Anthi Tis Siopis / Blossoms Of Silence”
So so good. Love the tribal drums and guitar work. Classic death rock vibes.
go to album
Vestige & Vigil
by The Bellwether Syndicate
supported by 7 fans who also own “Anthi Tis Siopis / Blossoms Of Silence”
By far one of the best albums of 2023. My favorite songs are 'And If We Miss The Night', 'Dystopian Mirror', 'Golden Age', and 'Clarion'.
go to album
Platzwort b/w Out Of Sight
by Vlimmer
supported by 7 fans who also own “Anthi Tis Siopis / Blossoms Of Silence”
Very baroque this one, nailed it
go to album
Last Stop To Nowhere
by Reflection Black
Cinematic-scale goth from Reflection Black with catchy melodies, dreamy synths, punchy rhythms, and a sense of timelessness.
go to album
Another Autumn Day (Reissue with Bonus Tracks)
by Shadowplay
A killer re-release of a rare solo post-punk LP from 1988 by the frontman of Taste of Decay and Garden of Pleasures.
go to album
Cardiff band Red Telephone can't disguise the pure pop sensibility in their blistering alt-rock songs.
go to album
Tribe (The Remixes)
by Caroline Blind
supported by 7 fans who also own “Anthi Tis Siopis / Blossoms Of Silence”
An absolutely blinding song (pun intended). From the opening bars to the catchy chorus this song reels you in and takes you on a journey. After a few rotations in the car it's become a real earworm!
go to album
